KΩΔΙΚΟΣ "ΟΡΓΟΝΗ"

"Ήθελα να σκοτώσω έναν μοναχό, γι' αυτό και έγραψα "ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΟΥ".
UMBERTO ECO

Το σύνθημα κάποιου εκδοτικού οίκου -καθ' όλα άξιου βέβαια- είναι το "δημιουργούμε αναγνώστες".
Η ομάδα της Οργόνης φιλοδοξεί -και το κάνει ήδη- να "δημιουργήσει δημιουργούς"΄ σε όποιον τομέα της τέχνης -όπως κι αν ορίζεται η τέχνη- κι αν δραστηριοποιούνται. Ή δραστηριοποιηθούν στο μέλλον.
Επιθυμεί διακαώς να προβάλει το έργο τους σε ένα κοινό που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα γινόταν κοινωνός του.
Η ομάδα της Οργόνης είναι αυθόρμητη, άυλη και άφθαρτη. Δεν προβαίνει σε δημόσιες σχέσεις. Ούτε σε άσκοπες επιτηδεύσεις. Ούτε σε εκπτώσεις του είναι της.
Η "Οργόνη" είναι η αδυσώπητη, η αδίστακτη, η απόλυτη εκδίκηση του καινούριου.

Την ευαγγελιζόμαστε.

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2007

Ηθικολογία vs Πράξη



Μεγαλώνουμε
Θα μεγαλώσουμε
Κι ύστερα θα μεγαλώσουμε
Κι ακόμη μεγαλώνουμε
Πόσο πια να μεγαλώσουμε;
Μεγαλώσαμε τόσο
Που δεν μας χωράνε τα ρούχα μας πια
Κι ύστερα βγάλαμε τα ρούχα μας
Μείναμε γυμνοί
Κι επιστρέψαμε στη μήτρα μας
Στη σούπα του κόσμου
Μήπως και ξαναγεννηθούμε
Και γίνει αλλιώς το έργο:
Οι θάλασσες
Τα βουνά
Τα ζώα
Οι άνθρωποι
Οι μηχανές
Τ΄ αστέρια
Οι πλανήτες
Μήπως κι όλα γίνουν αλλιώς
Και μάθουμε τελικά
Να επιστρέφουμε σ΄ αυτά που αναζητάμε
Να αναζητάμε αυτά που περιμένουμε
Χωρίς να αναζητάμε
Χωρίς να περιμένουμε
Και το σημαντικότερο
χωρίς να επιστρέφουμε

...ΤΟ ΝΕΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Όλα είναι σπείρα, όλα γυρίζουν μέσα τους και έξω τους συνάμα, όλα επιστρέφουν και προχωράνε. Γι'αυτό και όλα είναι δύο. Αλλά το τέλειο είναι όταν μοιάζουν με ένα! Μια όμορφη αυταπάτη.
demon από www.blogosfaira.com

Ανώνυμος είπε...

ο χορός γύρω από τη φωτιά της αιωνιότητας δεν διαρκει παρά μονο όσο διάστημα χρειάζεται να βγάλουμε τα ρούχα μας κ να τα ξαναβάλουμε...άλλοτε τα βαζοβγάζουμε μόνοι μας κ άλλοτε άλλοι..Η πορεία αυτήν στην ολοκληρωμένη της μορφή έχει ως εξής: τα βάζουμε, τα βγάζουμε κ τα ξαναβάζουμε (την τελευταία φορά κοστούμι χωρίς τσέπες)..εκεί μέσα κάπου είναι οι μαγικές στιγμές που το εφήμερο τρεκλίζει (hic). Όσο για το ότι μεγαλώνουμε ναι, το καταλαβαίνουμε απο το ότι η ίδια η μικρότητά μας σκάει στα κεφάλια μας σαν απορία..αλλά έχουν κ οι απορίες την ομορφιά τους..πολλά φιλιά, πάντα όμορφες-ζωντανές καταστάσεις

Ανώνυμος είπε...

Το μόττο των μαγισσών του μεσαίωνα ήταν το παλίνδρομο

---->
IN GIRUM IMUS NOCTE ET CONSUMIMUR IGNI
<----

που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει

ΑΣ ΧΟΡΕΥΟΥΜΕ ΟΛΗ ΝΥΧΤΑ ΚΙ ΑΣ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΠΑΡΑΞΟΥΝ ΟΙ ΦΩΤΙΕΣ

Ανώνυμος είπε...

ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΜΠΡΟΥΝΤΖΙΝΟΣ ΑΤΛΑΣ-
ΦΤΩΧΟ ΚΕΙΜΗΛΙΟ, ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ,
ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ ΕΝΑΣ ΣΩΡΟΣ ΑΠΟ ΠΕΝΤΕ ΜΠΑΛΕΣ ΚΑΝΟΝΙΟΥ,
ΟΥΤΕ ΓΥΝΑΙΚΑ, ΟΥΤΕ ΠΑΙΔΙ.
ΠΕΝΤΕ ΜΠΑΛΕΣ!ΠΕΝΤΕ ΛΑΜΠΕΡΕΣ ΜΠΡΟΥΝΤΖΙΝΕΣ ΜΠΑΛΕΣ!
ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙΣ, ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ, ΟΤΑΝ ΘΑ ΠΕΦΤΕΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ.

ΜΕ ΤΟ ΦΩΣ ΕΝΟΣ ΚΕΡΙΟΥ
WINTER TREES

SYLVIA PLATH

Ανώνυμος είπε...

...σκέφτεσαι τίποτε καλύτερο?
...δε θα σας βγει σε καλό
...κατόπιν εορτής
...από κούνια
...(αυτές οι ερωτήσεις νυχτοκοπούν στο νου)
...να τα πέρνετε 2 νούμερα παραπάνω
...κι ύστερα ήρθαν οι μέλισσες...
...(...)
...και βρήκαμε τις σάλπιγγες ραμμένες
...στον πατσά του υποκόσμου
...ψήνεσαι!

[αυθόρμητη αντίστηξη στους 11 πρώτους στίχους. στον δωδέκατο ο αυθορμιτισμός μού είχε τελειώσει...]

Ανώνυμος είπε...

to aristero vizi giati ine polixromo??
vasika pio oreo ine
vapste ke to alo
ala se pio fotini apoxrosi 8a dosi tin es8isi tou ongkou