KΩΔΙΚΟΣ "ΟΡΓΟΝΗ"

"Ήθελα να σκοτώσω έναν μοναχό, γι' αυτό και έγραψα "ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΟΥ".
UMBERTO ECO

Το σύνθημα κάποιου εκδοτικού οίκου -καθ' όλα άξιου βέβαια- είναι το "δημιουργούμε αναγνώστες".
Η ομάδα της Οργόνης φιλοδοξεί -και το κάνει ήδη- να "δημιουργήσει δημιουργούς"΄ σε όποιον τομέα της τέχνης -όπως κι αν ορίζεται η τέχνη- κι αν δραστηριοποιούνται. Ή δραστηριοποιηθούν στο μέλλον.
Επιθυμεί διακαώς να προβάλει το έργο τους σε ένα κοινό που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα γινόταν κοινωνός του.
Η ομάδα της Οργόνης είναι αυθόρμητη, άυλη και άφθαρτη. Δεν προβαίνει σε δημόσιες σχέσεις. Ούτε σε άσκοπες επιτηδεύσεις. Ούτε σε εκπτώσεις του είναι της.
Η "Οργόνη" είναι η αδυσώπητη, η αδίστακτη, η απόλυτη εκδίκηση του καινούριου.

Την ευαγγελιζόμαστε.

Δευτέρα 6 Ιουνίου 2011

ΠΕΡΙ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΔΑΙΜΟΝΙΩΝ


Πολλά πολλά χρόνια πριν, ένα μικρό νησάκι στην Ανατολική ακτή του Νέου Κόσμου (Μανχάταν το όνομά του) άλλαξε ιδιοκτήτη. Το τίμημα ήταν περίπου 800$, ήτοι 1 τρις Ευρώ σε σημερινές τιμές. Στο νησί αυτό χτίστηκε ο πυρήνας μιας μέλλουσας Μητρόπολης, της Νέας Υόρκης.

Κατά τον ίδιο τρόπο – με δολάρια, καθρεφτάκια και μποτίλιες ουίσκι – όλη η Αμερική άλλαξε χέρια και οι Ινδιάνοι αυτόχθονες σιγά σιγά κατόρθωσαν να μείνουν απάτριδες, χωρίς γη, και σε συνδυασμό με τη νομιμοποιημένη υπό τις ταγές του νέου έθνους-κράτους χρήση βίας ξεκληρίστηκαν, τόσο μεταφορικά όσο και κυριολεκτικά.

Επαληθεύτηκε, έτσι, πρωθύστερα, η σκέψη του Γερμανού (αχ, αυτοί οι Γερμανοί) Χέγκελ: «Λαός που δεν είναι οργανωμένος σε κράτος παύει να υπάρχει», και ξέρουμε ότι απαραίτητη προϋπόθεση ύπαρξης κράτους είναι η γη, το έδαφος.

Στη φιλοσοφία, ως χρήμα ορίστηκε «κάθε γεγονός ή προϊόν κατώτερης ποιότητας». Η ισοτιμία χρήματος – έργου τέχνης, για παράδειγμα, εννοιολογικά φαίνεται να καθαγιάζει το μη όν που αποκαλούμε χρήμα – εξ ου και ο όρος «νόμισμα» (εκ του ρήματος «νομίζω») και μετέπειτα «χαρτονόμισμα».

Το χρήμα δεν υπάρχει.

Σκοτώνει όμως συνειδήσεις και εξολοθρεύει λαούς ολόκληρους. Σκεφτείτε, λόγω χάρη, τι συμβαίνει στη νότιο-ανατολική πλευρά της Ευρώπης. Η «fast track» αξιοποίηση – λέμε τώρα – κάθε είδους και υφής Ελληνικής Δημόσιας περιουσίας, έναντι τιμήματος 50 δις, ήτοι το 1/20 του ποσού για το οποίο ξεπουλήθηκε το Μανχάταν, θα αποτελέσει την αρχή του τέλους και το τέλος της αρχής για έναν λαό.

Δείτε ήδη τι γίνεται με τα διόδια στους αυτοκινητόδρομους του εθνικού δικτύου, στην Αττική οδό (που μόνο «Αττική» δεν είναι) και στη γαλλοκρατούμενη γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου. Κάθε σύμβαση εκχώρησης δημόσιας γης είναι αποικιοκρατική.

Αν όλα συμβούν όπως έχουν σχεδιασθεί, για εμάς και χωρίς εμάς, σύντομα θα χρυσοπληρώνουμε το νερό, το ηλεκτρικό ρεύμα, οποιοδήποτε άλλο δημόσιο αγαθό, και αφύσικα θα απολέσουμε και μεγάλο μέρος της γενέθλιας γης μας.

Αναλογιστείτε τι θα γίνει στο «Ελληνικό»: 5 δις λέμε ότι θέλουμε να λάβουμε για την αξιοποίηση του.

Το απολύτως όμως προφανές λάθος νεοφιλελεύθερου οικονομολόγου, που ιδεολογικοποιεί με επίφαση επιστημοσύνης αυτό το ξεκάθαρο ξεπούλημα, είναι ότι, στην περίπτωση του Ελληνικού – και κάθε κομματιού ελληνικής γης – δεν ισχύει ο κεϋνσιανός νόμος προσφοράς και ζήτησης. Δεν πρόκειται για 100 ζευγάρια παπούτσια που μπορούν να γίνουν 50 ή 200 ανάλογα με τη ζήτησή τους, που αυτή θα καθορίσει και την προσφορά τους, άρα και την τιμή πώλησής τους.

Υπάρχει ένας και μόνο πλανήτης Γη και μία και μοναδική περιοχή, σαν το Ελληνικό σ’ αυτόν τον πλανήτη. Η αξία του είναι προφανώς άπειρη και απεριόριστη. Αν το πουλήσεις δεν μπορείς να το αντικαταστήσεις. Τα 5 δις ευρώ θα ξοδευτούν όπως ξοδεύτηκαν και τα 800$ του Μανχάταν. Πόσο όμως αξίζει το Μανχάταν σήμερα; Ο παππούς του Έλληνα πρωθυπουργού είχε πει ότι «υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται και πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται».

Και ένας ωραίος Έλλην ποιητής έγραφε:

«Αντισταθείτε,

Ακόμα και σε μένα που σας λέω αυτά τα λόγια,

Αντισταθείτε!»


ΟΡΓΟΝΗ
Η εκδίκηση του καινούριου

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

Σκύλος,, ημέρα 1



Κοιμάμαι μόνος, ολομόναχος

Τους ακούω να κάνουν σχέδια για τις γιορτές και τρομάζω..

τους αγαπώ μέχρι που αντέχει η σκυλίσια μου καρδιά
οι σκυλίσιες μου μέρες,
οι αδέσποτες

στο δρόμο χαιρετάω όποιον βρω
με την ουρά και τα μάτια μου.
τη μαμά μου τη φάγανε κάτι αμάξια
οι ίδιοι αυτοί οι τύποι, που μου βάζουν φαγητό και με χαϊδεύουν
κουνάω την ουρά μου,
τους αγαπώ

είμαι μια αδέσποτη καρδιά,
ένας ωραίος σκύλος, ατσαλάκωτος
τους αγαπώ όλους
η ζωή είναι ένα θαύμα,

Όταν παίζω μουσική εξαφανίζομαι από αγάπη,

Από όλα,

η μουσική με παρηγόρησε..


http://sosozero.blogspot.com


Απαγγέλθηκε από την Soso Zero στα 4α γενέθλια της ΟΡΓΟΝΗΣ, στην Καλαμάτα, τον Μάιο του 2011.

Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

ΑΚΟΥΕ ΟΡΑ ΣΙΓΑ

Η Ομάδα Ερευνητικού Θεάτρου των Φοιτητών του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών σας προσκαλεί στις 2-3-4 Ιουνίου 2011 στις 21:00 στο Παλαιό Πανεπιστήμιο (Θόλου 5 & Κλεψύδρας Πλάκα) όπου θα παρουσιάσει την παράσταση
"ΑΚΟΥΕ ΟΡΑ ΣΙΓΑ - 9 Ιστορίες και μια πραγματικότητα".


Σας περιμένουμε!


Είσοδος ελεύθερη

Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

4 ΧΡΟΝΙΑ ΟΡΓΟΝΗ!!!



4 ΧΡΟΝΙΑ ΟΡΓΟΝΗ!!!

Χτυπώντας την πόρτα του πέμπτου της χρόνου η ομάδα της Οργόνης καλείται να μπει στην διαδικασία του απολογισμού.
Εκθέτοντας εαυτούς και προθέσεις σε δώδεκα φεστιβάλ ή άλλες δράσεις από Ξάνθη μέχρι Αθήνα και εκδίδοντας, ως τώρα, τρία βιβλία προς τέρψιν θαρραλέων αναγνωστών, αποφάσισε να συσπειρώσει τον παραπαίοντα πυρήνα της στην Μεσσηνία συμμετέχοντας στην εκδήλωση για τα δύο χρόνια του Κέντρου Νέων Καλαμάτας .
Εκεί η ομάδα της Οργόνης θα γιορτάσει τα τέσσερα χρόνια απο την ίδρυση της (10 Μαΐου 2007 - 10 Μαΐου 2011), εκτροχιασμούς απο σκοπούς και στόχους, αφορισμένα και εισερχόμενα μέλη καθώς και την βασανιστ
ική πεποίθηση πως μονάχα μέσω της τέχνης εκτίθεται ουσιαστικό ενδιαφέρον για τα κοινά.

Το φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί 6-8 Μαΐου 2011 στην πλατεία Όθωνος στην Καλαμάτα.

Οργόνη η Εκδίκηση του Καινούριου

Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ: "Ερχομός, Αναμονή, Φυγή"



Έκθεση φωτογραφίας των Θανάση Λομέφ Ζαχαρόπουλου, Γιώργου Σαββάκη και Μανόλη Σκαντζάκη.

Ηράκλειο Κρήτης, 13-30 Ιανουαρίου 2011
ΧΩΡΟΣ ΤΕΧΝΗΣ Γ. ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ (Μεραμβέλλου 54, έναντι ξενοδοχείου Ατλαντίς).
Τρίτη έως Παρασκευή 19:00-22:00 και Σάββατο 11:00-18:00
Εγκαίνια: 13 Ιανουαρίου 2011 και ώρα 21:00.

Για την έκθεση:
Χώρος και ο Χρόνος. Έννοιες που οριοθετούν ρεαλιστικά και συμβολικά την ανθρώπινη πραγματικότητα. Τρεις φωτογράφοι βιώνουν τον ίδιο γεωγραφικό χώρο αλλά σε διαφορετικό "χρόνο" (και διαθέσεις).
Μπορούν αυτές οι τρεις προσωπικότητες που απομακρύνονται και συμπίπτουν ταυτόχρονα σαν κύματα που διασχίζονται, να παράγουν μια αρμονία; Μια καινούρια άποψη για το χώρο που βιώνουν; Μπορούν να φωτογραφίσουν τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους και να τις μετατρέψουν σε εικόνες για τον καθένα από εμάς;
ΟΧΙ
Φιλοδοξούν για κάτι παραπάνω!
Να δημιουργήσουν ένα κοινό φωτογραφικό χωρόχρονο αποδίδοντας τρεις από τις υποστάσεις του. Ερχομός, Αναμονή, Φυγή.


για περισσότερες πληροφορίες: http://stay-come-and-go.tk/

Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

Προβολή 10 ταινιών μικρού μήκους



Κορύφωση των αγωνιστικών κινητοποιήσεων την Τετάρτη 15 Δεκέμβρη με γενική πανελλαδική απεργία!

Μετά την πορεία, στις 21:00, όλοι στο πολιτιστικό καφενείο "τα κανάρια" για την νέα δράση-εκδήλωση της ΟΡΓΟΝΗΣ, με προβολή 10 ταινιών μικρού μήκους, μεταξύ των οποίων και η θρυλική πια, "Ελλειπτική τροχιά".

Καφενείο "Τα Κανάρια"
Κεραμεικού 88, Αθήνα



‎"Η κινηµατογραφική µηχανή εφευρέθηκε όταν δεν υπήρχε πια καμιά χώρα που να μην είναι κάτω από την κυριαρχία του κεφαλαίου, κι αυτό το 'παιχνίδι' χρησιµοποιήθηκε από την αστική τάξη για τη διασκέδαση των λαϊκών µαζών, ή, για να είµαστε πιοακριβείς, για να αποσπάσουν την προσοχή των εργαζόµενων από τον κύριο σκοπό τους, τον αγώνα ενάντια στα αφεντικά».

Τζίγκα Βερτόφ, «Προσωρινές οδηγίες στις λέσχες Κινο-γκλας», 1926

Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

Quo Vadis, Grecia?



Υπαινισσόμαστε μία πολιτική θέση κι’ ελπίζουμε να αργήσουμε να το ξανακάνουμε.
 Η κόρη του «αποστάτη» και επίσης αποστάτρια από την Ν.Δ., ίδρυσε ένα νέο, φονταμενταλιστικά «νεοθατσερικό» κόμμα. Το ’χει ιδρύσει εδώ και καιρό, δηλαδή αν σκεφτεί κανείς πως ο οιονεί μηχανισμός του στήριξε συγκεκριμένες υποψηφιότητες στις πρόσφατες εκλογές και σε κάποιες περιπτώσεις, (λέγε με και Μπουτάρη) ήταν ο από μηχανής θεός που καθόρισε ένα αναπάντεχο αποτέλεσμα.
Μάντεις δεν είμαστε, αλλά μια πρόβλεψη θα την διακινδυνεύσουμε.
Ξεκινά, ανατέλλει η εποχή των κυβερνήσεων συνεργασίας. Και θα ‘ναι μια ταραγμένη εποχή.
Ο απολύτως μέτριος Σαμαράς θα συρρικνώσει κι’ άλλο την Ν.Δ. για να μπορεί να την ελέγξει, ο κάποτε συγκάτοικός του και εσαεί κολλητός φίλος του, θα εξακολουθήσει να ηγείται του ΠΑΣΟΚ και να έπεται του «μνημονίου», ο Καρατζαφέρης σύντομα θα αλλάξει ρότα ˙ διαφημιστής είν’ ο άνθρωπός και γνωρίζει άπταιστα ότι ο ΛΑΟΣ έχει φτάσει στα όρια του. Ίσως συγχωνευθεί με το Ντοράκι, αφήνοντας τη «Χρυσή Αυγή» να παίξει μπάλα εκ δεξιών του.
Αυτοί όλοι θα συγκυβερνήσουν.
Το ζήτημα και το κεντρικό διακύβευμα  για μας – εν μέσω κρίσης , μα  οι καιροί της κρίσης είναι πάντοτε ωφέλιμοι- είναι η Αριστερά.
Θα ξαναυπάρξει Ενωμένη Αριστερά στην Ελλάδα;
Η χώρα μας είναι σαν την Τζαμάικα, την Αιτή, τις Μπαχάμες –«εδώ έχει σχεδόν πάντα ήλιο»-. Ούτε Γερμανία, ούτε Ιρλανδία, ούτε Ελβετία θα γίνουμε ποτέ.
Είν’ αδύνατο να απεκδυθούμε του διονυσιακού μας είναι, του ποιητικού γλεντιού μας, της μεθυστικής απρονοησίας μας. Είμαστε τζιτζίκια γλεντζέδικα εκ πεποιθήσεως, επ’ ουδενί  Ελβετοί τραπεζίτες, «σταχανοβίτες» Ρώσοι ή Γερμανοί Προτεστάντες.
Εμμένουμε στην Αριστερά, στην ανάγκη πραγματικής υπόστασής της.
Και στην εμφιλοχωρούμενη έννοια  του «πατριωτισμού».
Το μέγα λάθος-αιτιατό και αποκύημα της ήττας του Εμφυλίου -είναι πως «αβρόχις ποσίν» παραχωρήθηκε στους δεξιούς η ιδιότητα του «πατριώτη»- λες κι ο «πατριωτισμός» δεν είναι μια συναισθηματική έγερση που βιώνεται, αλλά ένα αδιαφανές και αδιάστατο νοητικό σχήμα που αφενός εκχωρείται, αφετέρου πατεντάρεται και κηδεμονεύεται.
Ο «μιζέριας» Βελουχιώτης κι ο εξόχως αμφιλεγόμενος Ζαχαριάδης, ήταν οι τελευταίοι ηγέτες. Μα επιτέλους κάτι νέο πρέπει να υπάρξει. Τα τελευταία 60 χρόνια οι «Γερμανοτσολιάδες» και οι ευκλεείς –φυσικοί και πνευματικοί-επίγονοί τους αλωνίζουν.
Το «μνημόνιο» εδώ και λίγο καιρό είναι νόμος του κράτους. Και θα είναι για πολύ ακόμα.
Η Πόλις – για πολλοστή φορά- εάλω.
Μα ο καιρός γαρ εγγύς.
Ή τώρα ή ποτέ.
Τώρα.


Οργόνη, η εκδίκηση του καινούριου

Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

Καλήν αντάμωση στα Γουναράδικα

Μετά το «Γάζα, Ερχόμαστε» που σκηνοθέτησαν με τον Γιώργο Αυγερόπουλο και μετά την περιπέτεια στην «Ελεύθερη Μεσόγειο» της πρώτης Freedom Flotilla, ο σκηνοθέτης Γιάννης Καρυπίδης ξεκίνησε τα γυρίσματα της νέας του ταινίας.

Δυο λόγια για την ταινία



Μια προσπάθεια ανίχνευσης του «ελληνικού παράδοξου»: γιατί στην Ελλάδα συνεχίζεται αδιάλειπτα επί 35 χρόνια το αντάρτικο πόλης;

Τί ρόλο έπαιξαν οι συγκρούσεις του Δεκέμβρη του '44 στην Αθήνα;

Πώς φτάσαμε στη «νεκρανάσταση» του Θανάση Κλάρα;


Πώς φτάσαμε από τη Συμφωνία της Βάρκιζας στο «Βάρκιζα Τέλος»;

Ματιές στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας (Κατοχή, Αντίσταση, Εμφύλιος, Εξορίες, Ιουλιανά, Χούντα, Πολυτεχνείο, Μεταπολίτευση) μέχρι τις μέρες μας.
Μια «μουσική ταινία» από τη σκοπιά των «δρώντων υποκειμένων».
 
Η Αλληλεγγύη είναι το όπλο μας

Σίμος Σεϊσίδης
 

Γιάννης Καρυπίδης

Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010

Διαφάνειες.

Χειμώνιασε μαργαριταρένια μου πνοή και την εικόνα σου σχημάτισα στο τζάμι.

Με ένα βιολί και τον ήλιο για κερί κάνω ό,τι κάθε άγγελος θα έπρεπε να κάνει.

Τα χέρια σου κρατάω πιο σφιχτά στο στήθος και την προσευχή μου.

Τα νύχια σου καρφώνω στα τυφλά στο σώμα και την υπόλοιπη ζωή μου.

Μέσα στα μάτια σου σπονδή για να 'ναι οι εικόνες κρύσταλλα.

Σε ένα χαρτί σχεδιάζω την φωνή που θυμό και αίμα κάνει θρύψαλλα.

Γιατί ο άγγελος είπα, οτι είμαι εγώ, με τα χρόνια μου φτερά στην πλάτη,

που θυμάμαι να ξεχνώ οτι και οι άγγελοι κάνουνε πια λάθη.

Γι αυτό την βροχή θα στείλω την ωραία να σε βρεί και να σε κρύψει.

Στον ύπνο σου θα κάνετε παρέα γιατί ξέρει το νερό πως να σε φιλήσει.

Κι αμα τρομάξεις και ξεχαστείς μην κλείσεις τις κουρτίνες,

έχω εδώ μια ζωγραφιά για να πειστείς πως δεν ραγίζουν οι γυάλινοι πυρήνες.

Μιας και ο άγγελος, είπα, οτι είμαι εγώ με τα χρόνια μου φτερά στην πλάτη,

που θυμάμαι οτι ξεχνώ πως και οι άγγελοι κάνουνε πια λάθη.

Ντένια Κοντογούρη.

Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

SEVEN live @ GLAM BAR


Οι "SEVEN", μια μπάντα με αρκετά μεγάλη ιστορία πίσω της, παίζουν ροκ κομμάτια, με ελληνικό και αγγλικό στίχο. Οι διασκευές που έχουν επιλέξει περιλαμβάνουν από κλασικό ροκ της δεκαετίας του '70 μέχρι και σύγχρονα ροκ κομμάτια.

Στην τωρινή του μορφή, το σχήμα αποτελείται από τον Μανώλη Τσάφο (ex-Homo Sapiens, Σταγόνες Καπνού) στην κιθάρα, το Δημήτρη Μακροδημήτρη στη ντραμς, τον Αλέξανδρο Βλάχο στο μπάσο, την Αγγελική Ροσσολάτου στη φωνή και το Γιώργο Τρύφωνα στα πλήκτρα. Κάνουν πρόβες σε δικό τους στούντιο και εκτός από τις διασκευές που αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος του προγράμματός τους, έχουν και δικά τους κομμάτια τα οποία ακόμα δεν έχουν δισκογραφηθεί.

Έχουν παίξει στο παρελθόν σε μαγαζιά όπως: Lazy, Jasmin, Αφανείς, Σφεντόνα κ.α. Έχουν συμμετάσχει σε διάφορα φεστιβάλ και φέτος για πρώτη φορά θα εμφανιστούν στο Glam Bar, στο Γκάζι.
Σας περιμένουμε, λοιπόν, για να αρχίσουμε μαζί τη χρονιά.
                                     

Αύριο στις 10:30 μ.μ. - Παρασκευή στις 2:00 μ.μ.

Τοποθεσία  GLAM BAR GAZI DEKELEON 40
GLAM BAR, Aggeliki Rossolatou, George Tryfonas  
        
  Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

Η πιθανότητα της Φαουστίνας Μερσέντες

Θανάσης Τριαρίδης

Η πιθανότητα της Φαουστίνας Μερσέντες
(ή

γιατί η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική)

http://www.triaridis.gr/keimena/keimD068.htm


Όπως εύκολα μπορεί να γίνει αντιληπτό, πρόκειται για ακόμη ένα κείμενό μου ενάντια στην πολιτική βία. Ακολουθεί ένα ενδεικτικό απόσπασμα:

[…] Για τη δική μου οπτική, η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική, όποια φενακισμένη ηθική τάξη (εθνική, θρησκευτική, φυλετική, πολιτική, κρατική, επαναστατική) και αν υπηρετεί, όποιον απάνθρωπο ύμνο κι αν τραγουδά, όποια απάνθρωπη σημαία κι αν ανεμίζει στο φλάμπουρό της (γιατί κάθε σημαία και κάθε ύμνος είναι ομολογίες απανθρωπιάς). Κάθε πολιτική πρόταση που θεωρεί τη βία αναγκαίο κακό προβλέπει για τους υποστηριχτές της την πειθαναγκαστική υποταγή στην κτηνωδία – και η λεγόμενη «αντιβία» πάντοτε υπηρέτησε και ενίσχυσε την πρωτεύουσα βία που υποτίθεται πως αντιμαχόταν. Καμιά αληθινά αντισυστημική αντιπρόταση δεν μπορεί να στηρίζεται στη βία, διότι κάθε πολιτική βία είναι μια βαθύτατη συστημική επιβεβαίωση. Ελευθερία εν τρόμω και εν φόνω δεν υφίσταται. Ούτε υπάρχουν »καλοί» και «κακοί» νεκροί: το αίμα είναι πάντοτε κηλίδα και ποτέ λεκές.



Διάφοροι, συνήθως προγραμματικά αγράμματοι, θεωρούν τη μη βία «ανιστορικό» πρόταγμα. Σύμφωνα με τη συλλογιστική τους, εξίσου «ανιστορικό» είναι και το πρόταγμα της μη εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Ο Χένρι Ντέιβιντ Θορό, ο Ερρίκος Ντινάν, ο Λέων Τολστόι, ο Μαχάτμα Γκάντι, ο Αλβέρτος Σβάιτσερ, η Σόφι Σολ, ο Πρίμο Λέβι, η Ζερμέν Τιγιόν, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ο Γρηγόρης Λαμπράκης, ο Νέλσον Μαντέλα, ο Τζον Λένον, η Ρέιτσελ Κόρι, ο Χραντ Ντικ, οι αντιρρησίες συνείδησης, οι εθελοντές των ανθρωπιστικών οργανώσεων και χιλιάδες άλλοι μάς δίνουν με τη σκέψη τους και με τη ζωή τους μια σαφή αντιπρόταση στην αλληλοτροφοδοτούμενη κτηνωδία της βίας. Ο κόσμος, σε πείσμα των ομοιοκατάληκτων στίχων που μάθαμε να παπαγαλίζουμε, δεν προχωρεί πάντα με φωτιά και με μαχαίρι – προχωράει με την παιδεία, την επιστήμη, τη δημιουργία, την τέχνη, την κοινωνική συμμετοχή και αλληλεγγύη, τον έρωτα… Ο Ρουσό, ο Μότσαρτ, ο Βαν Γκογκ, ο Αλέξανδρος Φλέμινγκ ή ο Γεώργιος Παπανικολάου πάλεψαν για την ανθρωπότητα πολύ περισσότερο από τους λογής μεγαλοφονιάδες που θεώρησαν πως έχουν το δικαίωμα να «ελευθερώσουν» σκοτώνοντας και σφάζοντας. Και ο ήλιος για να γυρίσει δεν θέλει «νεκροί χιλιάδες να είναι στους τροχούς», μήτε «οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους». Κάποτε έρχεται η ώρα που μπορούμε να πούμε το αυτονόητο: πως ο ήλιος γυρίζει από μόνος του – και πως όλα τα υπόλοιπα είναι άλλοτε κούφια ταρατατζούμ εθνικών ποιητών κι άλλοτε λάβαρα εν δυνάμει φονιάδων. […]

Σε αυτή την αναζήτηση μιας ανθρώπινης αντιπρότασης στη βία και στον τρόμο, στην προσχώρηση στο μίσος, η ιστορία της Φαουστίνας Μερσέντες, μιας Δομινικανής μετανάστριας που ξεκίνησε μαζί με άλλους δεκαεφτά με μια σχεδία για το Πόρτο Ρίκο, τον Ιανουάριο του 2001, ίσως να μην είναι ανώφελη.



***

Όπως και κάθε άλλο γραπτό μου, η Πιθανότητα της Φαουστίνας Μερσέντες, η οποία επισυνάπτεται και σε αρχείο word, δεν υπόκειται σε οποιοδήποτε «πνευματικό δικαίωμα» και μπορεί να αναπαραχθεί εν όλω ή εν μέρει δίχως οποιαδήποτε άδεια…

***

Τέλος, σημειώνω πως το κείμενο αυτό αποτελεί τη συμβολή μου στην έκδοση



Η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική
μια συλλογή κειμένων ενάντια στον τρόμο



στην οποία συμμετέχουν με κείμενα τους οι:

Περικλής Κοροβέσης * Τέος Ρόμβος * Αλέκος Γεωργόπουλος * Παναγιώτης Δημητράς * Ναυσικά Παπανικολάτου * Μιχάλης Μαραγκάκης * Παναγιώτης Παπαδόπουλος (Κάιν) * Κυριάκος Αθανασιάδης * Θανάσης Μακρής * Γιάννης Εξαδάκτυλος * Θανάσης Τριαρίδης * Ελεάννα Ιωαννίδου * Ελένη Καρασαββίδου-Κάππα * Μεχμέτ Ταρχάν * Θοδωρής Ηλιόπουλος * Γιώργος Μοναστηριώτης * Θανάσης Πολλάτος * Γιάννης Ευαγγέλου * Παναγιώτης Σιαβελής * Άγγελος Νικολόπουλος * Κώστας Μπακόπουλος * Γιάννης Κορομηλάς

 
Το εν λόγω βιβλίο θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο του 2010 από τις εκδόσεις διάπυροΝ (και σε ταυτόχρονη διαδικτυακή έκδοση στην ιστοσελίδα politikiviadiapyron.wordpress.com)

Πολλούς χαιρετισμούς σε όλους

Θανάσης Τριαρίδης – Σεπτέμβριος 2010
 

Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010

ΟΡΓΟΝΗ UNPLUGGED


Η ΟΜΑΔΑ ΤΗΣ ΟΡΓΟΝΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ:

ΕΝΑ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟ, ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ, ΣΟΥΡΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟ
ΠΟΙΗΤΙΚΟ-ΜΟΥΣΙΚΟ-ΧΟΡΕΥΤΙΚΟ-ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ 
!SHOW!
ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΖΗΤΗΘΕΙ
ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΜΕΙΝΕΙ ΑΞΕΧΑΣΤΟ 

...ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!


Σάββατο 25 Σεπτέμβρη στο καφενείο "τα Κανάρια" στις 20:00
(Κεραμεικού 88, Κεραμεικός, 210-3425166)

ΕΙΣΟΔΟΣ ΔΩΡΕΑΝ

Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010

"Εβδομάδα" της Ευγενίας Τριανταφύλλου



Κάθε Παρασκευή κάνε εμετό
Στον τρόπο εκείνο τον παλιό
Κάθε Σαββάτο χαρακιές σε χέρια πόδια είναι γλυκές
Την Κυριακή σαν τρυπηθείς σε στόμα μύτη και αυτιά
Την επομένη να τα βρεις στα χέρια μέσα στα μαλλιά
Την Τρίτη να μυρίσεις το κάψιμο της σάρκας
Τετάρτη κάπνισέ το, έλα μην είσαι βλάκας
Την Πέμπτη σαν τελειώσει τέτοιο γλυκό μαρτύριο
Με ένεση θα νιώσεις πως είσαι καθαρτήριο

Τετάρτη 21 Ιουλίου 2010

Ελένη και Σουζάνα Βουγιουκλή στο Προάυλιο " Κρουαζιέρα στη Μεσόγειο"


Η μουσική παράσταση κοινωνεί την έκσταση της Κάτω Ιταλίας, το μυστήριο της Βαλκανικής πολυφωνίας , το σπαραγμό των πορτογαλέζικων fados και τη δωρικότητα των blues της Αμερικής και του ρεμπέτικου.
Οι αυθεντικές κι εκρηκτικές ερμηνείες των δυο μουσικών - performers αναδεικνύουν τον αρχέγονο παγκόσμιο ήχο.
Η Ελένη και η ...Σουζάνα Βουγιουκλή ξεκίνησαν από πολύ νωρίς να πειραματίζονται με τις δυνατότητες που μπορεί να προσφέρει η ανθρώπινη φωνή, ως εγγενές μουσικό όργανο, και το 1997 έδωσαν τη πρώτη τους συναυλία ως «Βόρειο Σέλας» με ρεπερτόριο από τραγούδια a cappella, χωρίς όργανα, βασισμένα μόνο στην φωνή.
Ένας επιπλέον λόγος για την προτίμησή τους αυτή στο acappella είναι και το γεγονός ότι τα περισσότερα τραγούδια τους είναι παραδοσιακά , καθιστικά - αφηγηματικά και συνεπώς τους ταιριάζει περισσότερο ο συγκεκριμένος τρόπος.
Φυσικά ο κύριος όγκος των τραγουδιών τους είναι με τη συνοδεία κιθάρας , πιάνου και κρουστών που παίζουν οι ίδιες. Επειδή ο στίχος είναι ιδιαίτερα σημαντικός στα συγκεκριμένα τραγούδια, τα τραγουδάνε στην πρώτη γλώσσα και με σεβασμό στην προφορά και εκφορά της. Tο ρεπερτόριό τους αποτελείται από τραγούδια ρεμπέτικα και παραδοσιακά ελληνικά σε όλες τις διαλέκτους συμπεριλαμβανομένων ελληνόφωνων της Κ. Ιταλίας, πορτογαλέζικο fado, ισπανόφωνα, γαλλικά, ιταλικά, ρουμάνικα, τούρκικα, αραβικά, τσιγγάνικα, σέρβικα, αμερικάνικο μπλουζ και τζαζ, αρμένικα, σεφαραδείτικα, πομάκικα και βουλγάρικα. Συνολικά τραγουδάνε σε πάνω από είκοσι γλώσσες και διαλέκτους , τις περισσότερες από τις οποίες κατανοούν αρκετά καλά. Όλα τα τραγούδια τους ξεχωρίζουν για την εκφραστικότητά τους και την αντοχή τους στο χώρο και στο χρόνο και τα δουλεύουν πολύ καιρό πριν να τα παρουσιάσουν , ούτως ώστε να έχουν τη δυνατότητα να ανακαλύψουν πράγματα που δεν φαίνονται στα πρώτα ακούσματα. Στην σύντομη καλλιτεχνική τους παρουσία έχουν ήδη συνεργαστεί με πολλούς γνωστούς καλλιτέχνες όπως με τη Μαρία Φαραντούρη, τον Λουδοβίκο των Ανωγείων, τους Άβατον, πολλές φορές με τον Θανάση Γκαϊφίλλια, τον Ψαραντώνη, τον Βασίλη Λέκκα και μόλις πρόσφατα στον πρώτο επίσημα προσωπικό τους δίσκο με τον Γιάννη Σπάθα και τον Χρήστο Θηβαίο.

Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

ΤΗΕ EYES OF THE WORLD
Μετά απο 21 χρόνια, ο Νicholas Liber επιστρέφει στο αγαπημένο του θέμα με μια σειρά έργων μεγάλων διαστάσεων (που πατάνε γερά στο εικαστικό παρελθόν και ατενίζουν ανέμελα το παρόν και ακόμα πιο φωτεινά το μέλλον της πλανητικής χρωματικής κρίσης) και σας προσκαλεί στα εγκαίνια της δημόσιας έκθεσης τους:
Την Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010, στις 20.00 στο Καρύδειον της Φιλοθέης.
Η έκθεση θα διαρκέσει μόνο μια βδομάδα, δηλ μέχρι το τέλος του μήνα, γι αυτό πιστοί και άπιστοι όλοι προσέλθετε.
Η παρουσία σας δεν είναι μόνο επιθυμητή αλλα και επιβεβλημένη!
'Ώρες λειτουργίας :
Καθημερινές 10.00 - 15.00 και 18.00 - 22.00
Σαββατοκύριακο 11.00 - 20.00
Η ομάδα της Οργόνης εύχεται ολόψυχα στον Dr. Liber να εξακολουθήσει να μας μαγεύει με τις ιδιαίτερες δημιουργίες του και την εικαστική του μεγαλοψυχία.

Τρίτη 1 Ιουνίου 2010

ΗΤΑΝ ένα μικρό καράβι



Κάποτε που λέτε (όχι πολύ παλιά, δυο χρόνια πάνε μόνο),


ΗΤΑΝ ένα μικρό καράβι, που ήταν αταξίδευτο.
Κι έκανε ένα μακρύ ταξίδι, πέρα εις τη Μεσόγειο.
Και έσπασε μια πολιορκία που κρατούσε για καμιά σαρανταριά χρόνια!


ΤΩΡΑ, το καράβι αυτό μεγάλωσε.
Και είτε το θέλουμε είτε όχι,
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΕΣΑ.


Ο αγώνας για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ καλά κρατεί εδώ και χιλιάδες χρόνια.


Από τη μια είναι αυτοί που ΑΓΑΠΑΝΕ την ελευθερία,
ή αν το θέλετε πιο απλά,
νοιώθουν την ΑΝΑΓΚΗ να ζουν ελεύθεροι.
Από την άλλη, είναι αυτοί που ΜΙΣΟΥΝ την ελευθερία,
ή για να το θέσω πάλι πιο απλά,
είναι τόσο ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΙ που έχουν την ανάγκη να ΕΛΕΓΧΟΥΝ και να ΕΞΟΥΣΙΑΖΟΥΝ.


Ήρθε η ώρα να επιλέξουμε πλευρά.


...και αλλίμονο σε αυτούς που ΔΕΝ θα επιλέξουν ΤΙΠΟΤΑ!

Κυριακή 9 Μαΐου 2010

ΒΑΣΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΗΣ ΟΡΓΟΝΗΣ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΕΥΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΚΑΤΑΤΑΓΜΕΝΟΥΣ.

"Οι κοιμισμένοι είναι εργάτες και συνεργοί σε αυτά που γίνονται στον κόσμο."

Ηράκλειτος.


«…Στις 5 του Μάη, ένα όμορφο ανοιξιάτικο πρωινό, δύο άνθρωποι έβαλαν τα ποτήρια του φραπέ στον νεροχύτη, είπε ο ένας στον άλλο να μην ξεχάσει τα κλειδιά του σπιτιού και μαζί με δυο – τρία άλλα πραγματάκια προχώρησαν προς το κέντρο της Αθήνας προκειμένου να εκτελέσουν δια της πυρός όσους ανθρώπους ήταν δυνατό.



Μετά το πέραν της αποστολής, με τα χέρια ελαφρώς ιδρωμένα από την κουφόβραση και το καυσαέριο έκατσαν μπροστά στην οθόνη και με τον ίδιο αναπτήρα κέρασαν ο ένας τον άλλον το έκτο τσιγάρο της μέρας…»



Το άνωθεν σενάριο μπορεί να θυμίζει κακόγουστο αστυνομικό μυθιστόρημα της δεκαετίας του ’90 αλλά γιατί να μην μοιάζει με την αλήθεια ;


Τι είναι αυτό που μας ωθεί να χαρακτηρίσουμε το εν λόγω <σενάριο> απλοϊκό και ατελές ;


Η πρώτη δικαιολογία που μου περνά από το μυαλό είναι ότι αδύνατο αυτά τα «κτήνη», αυτά που διέπραξαν ένα τέτοιο αποτρόπαιο έγκλημα, να μοιράζονται έστω και στο ελάχιστο την ίδια καθωσπρέπει καθημερινότητα με τους υπόλοιπους εμάς, τους «κυρίους»


Και όμως….


Διαρκώς ακούμε πως ο τάδε καταδίκασε τα επεισόδια και πως ο δείνα επικροτώντας έκανε το ίδιο. Μα τα επεισόδια δεν είναι ερμαφρόδιτα ! Κάποιος και με κάποιο λόγο τα δημιούργησε.


Δηλώνω λοιπόν ως μέλος της Οργόνης και εκ μέρους όλων των υπολοίπων μελών της Ομάδας πως δε με ενδιαφέρει να καταδικάσω κανένα επεισόδιο μα εκείνον που το διέπραξε, τον άνθρωπο, τον συνάνθρωπο, τον φίλο, τον συγγενή μου !


Γιατί είναι η δική μας ανοχή που δημιουργεί το γόνιμο έδαφος, και η δική μας ανοχή που κάποια στιγμή πρέπει να αποτελέσει τιμωρητέα συνενοχή !


Βλέπετε μας είναι πολύ εύκολο να φαντασιωνόμαστε έναν στρατό άβουλων τεράτων με σιδερένια τσίνορα και παραφλού στα νεφρά, που το μόνο που καταλαβαίνουν είναι οι εντολές «αναγνώριση – εκτέλεση» αλλά δεν είναι έτσι.


Είναι σίγουρα πιο βολικό να οραματιζόμαστε ανήλιαγα υπόγεια και στοές απ’ όπου αναδύονται οι φονιάδες σαν πειραματική ταινία του Αντονιόνι, παρά το ότι ίσως και να τσουγκρίσαμε παρέα το κρασί μας μια Κυριακή μεσημέρι στο Θησείο…


Με λίγα λόγια στην ασάφεια δεν μπορεί κανείς να βρει ψυχή και λόγο να καταδικάσει και αυτό ακριβώς είναι που λείπει :


Η Ψυχή και ο Λόγος.


Ας είναι το κατηγορώ μας συγκεκριμένο, ας είναι το κατηγορώ μας ειλικρινές, ας είναι με το κεφάλι πάνω στους ώμους και όχι μέσα τους, γιατί μονάχα έτσι θα αντιμετωπίσουμε τα αίσχη που έπονται.


Γιατί όλα μια πρόβα είναι αγαπητοί, μια πρόβα με μοναδικό σκοπό την διδαχή του βλέμματος στην εικόνα της φρίκης και την εξάσκηση της καρδιάς στην θέα των κέρινων βλεμμάτων.


Γι αυτό γυρίστε την πλάτη στο λαθρεμπόριο τηλεοπτικών νούμερων, τους κουστουμαρισμένους λυγμούς των δημοσιογράφων και την σφουγγαρένια γροθιά των δήθεν μαχητών του δρόμου.


Η απάντηση θα έρθει με την δική μας υπευθυνότητα και την δυναμοποίηση της συνείδησης της δικής μας και των παιδιών μας. Τότε και μόνο θα αρχίσουν να σφίγγουν οι….


κουκούλες.


Κλείνω ως πρέπει με ένα αβέβαιο αίσθημα ντροπής και την τραχιά γεύση της συνενοχής στα χείλη.


Είθε να μην ξαναξημερώσει το τελευταίο πρωινό για κανέναν αθώο υπό τις οδηγίες των άνανδρων



Μετά τιμής

Η ομάδα της Οργόνης.
 

Παρασκευή 23 Απριλίου 2010

Η ορχήστρα Σεμέλη ζωντανά στον Πυρήνα με προσκεκλημένη τη Ζωή Παπαδοπούλου!

Η Σεμέλη δημιουργήθηκε από το μεράκι και το κέφι έξι νέων μουσικών για να παίξουν…μουσική!



Με την ανάλαφρη διάθεση ενός παιχνιδιού λοιπόν, αλλά και με τη σοβαρότητα και προσοχή που απαιτείται για να προσεγγίσουν το υλικό που επιλέγουν, η ομάδα ταξιδεύει στην Ελληνική μουσική κάνοντας στάσεις σε διάφορες εποχές αναδεικνύοντας το ύφος τους, σε δημιουργίες της προφορικής παράδοσης και έργα Ελλήνων συνθετών, παλαιότερων και μεταγενέστερων.
Προσπαθούν έτσι ν’ ανακαλύψουν τους συνδετικούς κρίκους που δίνουν συνάφεια και συνέχεια σ’ όλο το φάσμα της μουσικής αυτής, γοητευμένες από την έκλυση ενέργειας που ξεχύνεται μέσα από αυτή.

Μαζί τους στη φιλόξενη σκηνή της περιοχής των Ιλισίων και ένας διαφορετικός καλεσμένος κάθε φορά.

Οι φιλοξενούμενοι
του Απριλίου…

22/04 – η Μαρία Σουλτάτου

29/04 – η Ζωή Παπαδοπούλου

του Μαίου…

13/05 – ο Κώστας Μάντζιος

20/05 - η Ροδή Τομουρτζουκγκιούλ
Έσοδα των συναυλιών θα διατεθούν για την ενίσχυση του Ζωοφιλικού Συλλόγου Ελευσίνας.

Τη Σεμέλη αποτελούν:


Βιολοντσέλο: η Τατιάνα Θεολόγου
Βιολί:η Γεωργία Μαρίνη

Πολίτικο λαούτο, τραγούδι: η Πένυ Παπακωνσταντίνου

Ακκορντεόν: η Αγγέλικα Παπανικολάου

Λαούτο, νυκτά έγχορδα, τραγούδι: η Μαρία Πλουμή

Κιθάρα, τραγούδι: η Έφη Σαράντη
Ενορχήστρωση : Ανδρέας Τσεκούρας

Επιμέλεια ήχου : Αγγελίνα Υφαντή

Ώρα έναρξης : 22.00


Πυρήνας



Μιχαλακοπούλου & Διοχάρους 11



τηλ2107237150






Κυριακή 11 Απριλίου 2010

ο Ποιητής.

Δεν είναι ποιητής εκείνος που με ωραίες λέξεις ξέρει να στολίζεται αλλά αυτός που τις αγνοεί προσφέροντας μόνο τον εαυτό του.


Δεν έχει σημασία αν το νόημα το βρίσκει κανείς στο βάθος ή την επιφάνεια. Σημασία έχει να είναι το δικό σου νόημα αυτό που θα βρεις και όχι κάποιου άλλου το βάθος ή η επιφάνεια…


Εγώ δεν είμαι ποιητής, είμαι όμως μαθητής. Μαθητής του χαρτιού και συγγραφέας μονάχα των δικών μου φιλοδοξιών και αναμνήσεων σε έναν δρόμο χωρίς σύνορα και φρουρούς, χωρίς λύπη και χωρίς χαρά. Στον μοναδικό ελεύθερο δρόμο της ανιχνογράφητης ανθρώπινης έμπνευσης.



Ποιητής δεν είναι εκείνος που μιλά όπως γράφει ή γράφει αντί να μιλήσει. Είναι ο φωτογράφος των μικρών άοσμων στιγμών. Εκείνος που τις τοποθετεί στην ιστορία…γιατί ο ποιητής τις λατρεύει τις κενές θέσεις της ιστορίας.


Αν ήμουν ποιητής, θα έλεγα ότι τα πάντα είναι ποίηση. Όμως δεν είμαι, γι αυτό και ακόμα επιμένω πως όλα μπορούν να γίνουν ποίηση…αν ήμουν ποιητής…


Παρόλαυτα, ακόμα δεν μπορώ να συγκρίνω την παράφορη αυτή αίσθηση που υπνωτίζει το χέρι και δεν το αφήνει να τραβηχτεί από την αράδα. Σαν πλοίο παρασυρμένο, έρμαιο στα ρεύματα μιας ανάσας τυχαίας που κάποιος, κάτι ή τίποτα, αναρωτήθηκε αν αντέχει να διαθέσει....

Εμένα δεν με πειράζει αν οι τόνοι κι η ορθογραφία ξεχνιούνται, ή απλά προσπερνιούνται από το αδιάφορο σφύριγμα του ποιητή, δεν βλέπω καμιά ασχήμια σε αυτό. Γιατί τα χρώματα παραμένουν ίδια με όποια σειρά και αν τοποθετηθούν.


Γι αυτό σου λέω να γράψεις ένα γράμμα. Έναν ωραίο ποιητή που καλείς ξανά κοντά σου, ένα γράμμα που θα του λέει πως δεν έφυγες κι ακόμα τον περιμένεις.



Σαν εμένα…κοίτα….αυτό είναι ένα γράμμα που σου λέει ότι δεν με ενοχλούν οι ανοησίες που σου γράφω και πως αν από την γύμνια μου αξιωθώ να θυμάμαι έστω κι ένα χάδι θα είμαι ευτυχής.


Γιατί ο ποιητής ζει όταν εμφανίζεται γυμνός χωρίς την παραμικρή κάλυψη στο επίμαχο σημείο της ψυχής.



κείμενο : Ντένια Κοντογούρη.

Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

Η ορχήστρα Σεμέλη ζωντανά στον «Πυρήνα»

Η Σεμέλη δημιουργήθηκε από το μεράκι και το κέφι έξι νέων μουσικών για να παίξουν…μουσική!

Με την ανάλαφρη διάθεση ενός παιχνιδιού λοιπόν, αλλά και με τη σοβαρότητα και προσοχή που απαιτείται για να προσεγγίσουν το υλικό που επιλέγουν, η ομάδα ταξιδεύει στην Ελληνική μουσική κάνοντας στάσεις σε διάφορες εποχές αναδεικνύοντας το ύφος τους, σε δημιουργίες της προφορικής παράδοσης και έργα Ελλήνων συνθετών, παλαιότερων και μεταγενέστερων. Προσπαθούν έτσι ν’ ανακαλύψουν τους συνδετικούς κρίκους που δίνουν συνάφεια και συνέχεια σ’ όλο το φάσμα της μουσικής αυτής, γοητευμένες από την έκλυση ενέργειας που ξεχύνεται μέσα από αυτή.



Μαζί τους στη φιλόξενη σκηνή της περιοχής των Ιλισίων και ένας διαφορετικός καλεσμένος κάθε φορά.

Οι φιλοξενούμενοι
του Απριλίου...

22/04 – η Μαρία Σουλτάτου

29/04 – η Ζωή Παπαδοπούλου

του Μαίου…

13/05 – ο Κώστας Μάντζιος

20/05 - η Ροδή Τομουρτζουκγκιούλ



Τη Σεμέλη αποτελούν:

Βιολοντσέλο: η Τατιάνα Θεολόγου

Βιολί: η Γεωργία Μαρίνη

Πολίτικο λαούτο, τραγούδι: η Πένυ Παπακωνσταντίνου

Ακκορντεόν: η Αγγέλικα Παπανικολάου

Λαούτο, νυκτά έγχορδα, τραγούδι: η Μαρία Πλουμή

Κιθάρα, τραγούδι: η Έφη Σαράντη



Ενορχήστρωση : Ανδρέας Τσεκούρας

Επιμέλεια ήχου : Αγγελίνα Υφαντή



Πυρήνας

Μιχαλακοπούλου & Διοχάρους 11

τηλ 2107237150

www.pirinas.com

www.myspace.com/semelihellas

22 & 29 Απριλίου 2009
13 & 20 Μαίου 2009
Ώρα έναρξης : 10.00 μμ



Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010

ORGONI STRIKES BACK - SPRING FIESTA

        
                                                                                
Μετά από μια περίοδο ωφέλιμης αδράνειας αλλά και εσωτερικών αναταράξεων, επιστρέφουμε. Δριμύτεροι ή όχι, ο χρόνος θα δείξει…Το Σάββατο 17 Απριλίου, πάντως, όποιος είναι στη «Μύγα» (Αισώπου & Μίκωνος 13 στου Ψυρρή), μυγιάζεται.

Η ομάδα της Οργόνης έχει εκεί την εαρινή της σύναξη, προσμένοντας να χύσει μερικές σταγόνες στην καλλιτεχνική θάλασσα της Αθήνας.

Αναλυτικά, το πρόγραμμα της βραδιάς διαμορφώνεται μέχρι στιγμής ως εξής:

Ο πολυκύμαντος Άγγελος Σπάρταλης (εικαστικός, ποιητής και σκηνοθέτης) μας ανταποδίδει μια πράξη ευγενούς άμιλλας, παραχωρώντας για προβολή την ταινία που με τις ψήφους των μελών της ομάδας της Οργόνης κατέκτησε το βραβείο κοινού στο περσινό digital wave του Φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. «Το σύνδρομο της Χιονάτης» θα προβληθεί στο 2ο όροφο της «Μύγας», εγκαινιάζοντας τα δρώμενα της βραδιάς. Η προβολή της ταινίας θα αρχίσει στις 19:30 και η διάρκειά της είναι 75 λεπτά.

Στη συνέχεια, η Κατερίνα Γαρύπη, με σπουδές ψυχολογίας αλλά και ενάσκηση στο θέατρο, θα εντάξει το κοινό μας σε ένα θεατρικό παιχνίδι με σκοπό και στόχο την ώσμωση, την αλληλενέργεια, την επικοινωνία. Αρωγός της στο δρώμενο η Κατερίνα Τζανάκου.

Περίπου στις 21:30 την σκυτάλη θα πάρει η μουσική.

Πρώτοι θα ανεβούν στη σκηνή οι punk’n’rollers DV8 (Αλέξανδρος Πλεμένος, Αλέξανδρος Καρακατσάνης, Νίκος Τσέκος και Αντώνης Κωλέττης), «αυθεντικοί εκπρόσωποι μιας μουσικής σκηνής που δεν υπήρξε ποτέ», όπως αρέσκονται να αυτολογίζονται.

Θα τους διαδεχτούν οι SEVENotes (Αλέξανδρος Βλάχος, Δημήτρης Μακροδημήτρης, Μανώλης Τσάφος, Αγγελική Ροσσολάτου και Γιώργος Τρύφωνας), μια πολυσυλλεκτική ηχητικά ροκ μπάντα που θα παρουσιάσει ένα σφιχτό σετ με διασκευές αλλά και δικά της κομμάτια.

Το συναυλιακό (ελπίζουμε όχι φαύλο) κύκλο θα κλείσει μια session band – συγκροτημένη ειδικά για τις ανάγκες της βραδιάς- (Γιάννης Λυμπέρης, Δημήτρης Κάπουλας, Ανέστης Ιωαννίδης, Μιχάλης Παναγιωτούνης και η Μάγια) με στόχο να διανύσει ένα σύντομο ροκ ταξίδι με αφετηρία τα seventies και προορισμό το σήμερα.

And last but not least, Chic ladies rock better by Ino Mei. H resident dj των Mataroa & Mo Better θα κλείσει το event με ένα εκρηκτικό dj set όπου θα πρωταγωνιστούν η ροκ, το μέταλ και το γυναικείο φύλλο, βάζοντας φωτιά στα decks. Μην τη χάσετε. Αν αντέξετε ό,τι προηγηθεί, η οργονική rock’n’roll queen θα σας ανατινάξει.

ΟΡΓΟΝΗ
Η εκδίκηση του καινούριου

Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010

Γάζα ερχόμαστε / Γιώργος Αυγερόπουλος, Γιάννης Καρυπίδης



Tον Αύγουστο του 2008, δύο μικρά ελληνικά καΐκια έσπασαν για πρώτη φορά μετά από 41 χρόνια τον ναυτικό αποκλεισμό της Γάζας, που είχε επιβάλει παράνομα το κράτος του Ισραήλ. Το Γάζα ερχόμαστε καταγράφει το ιστορικό και ριψοκίνδυνο ταξίδι 44 ακτιβιστών απ’ όλο τον κόσμο που, σπάζοντας το εμπάργκο, απέδειξαν ότι συχνά η ιστορία γράφεται από αυτούς που οι σοφοί και οι συνετοί της μοιρολατρίας ονομάζουν εξωπραγματικούς.


Σκηνοθεσία: Γιώργος Αυγερόπουλος, Γιάννης Καρυπίδης

Σενάριο: Νικόλας Ζηργάνος. Έρευνα: Νασίμ Αλάτρας

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Γιάννης Αυγερόπουλος, Γιώργος Αλεξόπουλος

Μοντάζ: Γιάννης Μπιλίρης, Άννα Πρόκου

Ήχος: Κώστας Καταληματίας

Μουσική: Γιάννης Παξεβάνης

Παραγωγή: Small Planet Documentary Production House T. +30 210 9515295 F. +30 210 9515294 info@smallplanet.gr

Τύπος: BetaSP Έγχρωμο

Χώρα Παραγωγής: Ελλάδα

Διάρκεια: 49'

Έτος Παραγωγής: 2009

Παγκόσμια εκμετάλλευση: Small Planet, Αναστασία Σκουμπρή T. +30 210 9515295 F. +30 210 9515294 info@smallplanet.gr & Al Jazeera Satellite Network T. +974 489 6250 F. +974 486 3057 info@aljazeera.net


Πρόγραμμα Προβολών


OΛYMΠION: Τρίτη, 16 Μαρτίου 2010 - 22:30


ΦPINTA ΛIAΠΠA: Παρασκευή, 19 Μαρτίου 2010 - 17:00

Τρίτη 9 Μαρτίου 2010

ΕΑΡΙΝΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΟΡΓΟΝΗΣ

H ομάδα της Οργόνης διοργανώνει στις 18 Απριλίου στην Μύγα το εαρινό Φεστιβάλ της.

Καλεσμένοι φίλοι και εχθροί θα δουν ταινίες, θα ακούσουν Live μουσική και ιδιαίτερα dj sets, καθώς και τον Τάσο Τσιούμα σε υπερβατική καταστάση απαγγελίας !

Επιπλέον νέοι καλλιτέχνες θα κάνουν το ντεμπούτο τους σε μια σκηνή χωρίς όρια και καθωσπρεπισμούς με κρυφή υπόσχεση πιθανά jammings για γερά νεύρα.

Σας περιμένουμε!!!!!!!!!!!



***** σημείωση οι παραπάνω υποσχέσεις θα κρατήσουν για μονάχα μια μέρα.....μετά θα μεταμορφωθούν σε κυβερνητικό μέτρο για την αντιμετώπιση της κρίσης ( δηλαδή κολοκύθια!)....*****
 
Έναρξη: Κυριακή, 18 Απριλίου 2010 στις 7:00 μ.μ.

Λήξη: Δευτέρα, 19 Απριλίου 2010 στις 2:00 π.μ.

Τοποθεσία: Μίκωνος και Αισώπου 13 Ψυρρή (Μύγα club)