KΩΔΙΚΟΣ "ΟΡΓΟΝΗ"

"Ήθελα να σκοτώσω έναν μοναχό, γι' αυτό και έγραψα "ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΟΥ".
UMBERTO ECO

Το σύνθημα κάποιου εκδοτικού οίκου -καθ' όλα άξιου βέβαια- είναι το "δημιουργούμε αναγνώστες".
Η ομάδα της Οργόνης φιλοδοξεί -και το κάνει ήδη- να "δημιουργήσει δημιουργούς"΄ σε όποιον τομέα της τέχνης -όπως κι αν ορίζεται η τέχνη- κι αν δραστηριοποιούνται. Ή δραστηριοποιηθούν στο μέλλον.
Επιθυμεί διακαώς να προβάλει το έργο τους σε ένα κοινό που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα γινόταν κοινωνός του.
Η ομάδα της Οργόνης είναι αυθόρμητη, άυλη και άφθαρτη. Δεν προβαίνει σε δημόσιες σχέσεις. Ούτε σε άσκοπες επιτηδεύσεις. Ούτε σε εκπτώσεις του είναι της.
Η "Οργόνη" είναι η αδυσώπητη, η αδίστακτη, η απόλυτη εκδίκηση του καινούριου.

Την ευαγγελιζόμαστε.

Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2009

Η Συνάντηση των φίλων

Η Συνάντηση των φίλων
Στο Νίκο Παπούλια (1969-2009)

Τώρα οι φίλοι μαζευόμαστε
μπροστά στο θάνατο
δάκρια πνιγμένα
σε αγκαλιές και υποσχέσεις
με τα βαθια αισθήματα μετέωρα
σε άδειους ναούς ν' αντηχούν

Είμαστε παγιδευμένοι
Μάτια τρελά στα βουβά πρόσωπα
Μάτια που χόρτασαν υπομονή
στους θλιβερούς διαδρόμους
Ήμασταν μόνο νέοι που ήθελαν αγάπη
θαυμασμό και ανταμοιβή
μες στο μικρό μας κόσμο
Τώρα καπνίζουμε σκυφτοί
πιόνια στην ταπεινή πορεία
που μας έλαχε
Ένας από μας πέταξε ψηλά
Η κερκίδα σίγησε για λίγο
και τ'άγρια πουλιά
χάθηκαν στα σύννεφα
Τώρα το βάρος της ζωής
ασήκωτο
στις αναμνήσεις που βουλιάζουν

Κανείς μας δεν άλλαξε από τότε
Ο χρόνος σταμάτησε σε κείνα
τ' άγουρα πρόσωπα
που αποφάσισαν μια μέρα
μαζί να εξερευνήσουν τη ζωή
μαζί να πονέσουν για τον έρωτα
μαζί να δεθούν μ'αυτό το πολύτιμο
αγαθό των ανθρώπων που λέγεται φιλία

Κώστας Παπαθανασίου

Σεμινάριο φωτογραφίας στη Ναύπακτο

φωτο: cry (Ν. Μαρκομπότσαρης)


Μετά από ένα χρόνο λειτουργίας το εικαστικό εργαστήρι «ΣΤΕΠΕΛΙΑ», προσπαθώντας ν’ ανοίξει νέους δρόμους στην παραγωγή πολιτισμού της πόλης μας, διοργανώνει το πρώτο σεμινάριο φωτογραφίας.


Ο φωτογράφος των περιοδικών 4ΤΡΟΧΟΙ, AYTOBILD, YACHTS MOTOR, SAILING, PC WORLD, ΗΧΟΣ, ΠΤΗΣΗ με εξειδίκευση στο χώρο της διαφήμισης και μόδας και μ’ ένα πλούσιο ιστορικό στην καλλιτεχνική φωτογραφία Νίκος Μαρκομπότσαρης, έρχεται το Νοέμβρη στη Ναύπακτο, για να μας δείξει τα μυστικά της δουλειάς του.


Το σεμινάριο, με διάρκεια 2 ημερών Σάββατο και Κυριακή, απευθύνεται σε όλους όσους έχουν τη διάθεση να γνωρίσουν τη μαγεία της τέχνης της φωτογραφίας.


Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να απευθυνθείτε στα τηλέφωνα 2634025840 και 6947688659 κ. Μαριλένα Ζολώτα.

Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009

λοιπόν γλυκιά μου...(ο) χρόνος δεν υπάρχει

Ολοκληρώθηκα στην συνείδηση μιας σκέψης.

Εντόπισα και κυνήγησα τον στασιμότερο των πόθων.

Η γέννηση ενός τοπίου ειδυλλιακού βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση και για αυτό δεν ευθύνεται καμιά κοινωνία, φορέας ή «Εγκέφαλος».

Παρατηρώ την πορεία και απορώ με τις αντιφάσεις. Την ταχύτητα και τα ελώδη άκαμπτα σημεία της.

Δεν υπάρχει χρόνος να ακολουθήσεις σε αυτή τη διαδρομή, μήτε εαυτός για να βασιστείς. Όλα μεταλλάσσονται και αλλάζουν, αποκτώντας φυσιογνωμίες και οσμές ξένες, από ό,τι νόμιζες ότι ήξερες.

Είναι αλήθεια πως αυτοί που βασανίζονται περισσότερο είναι εκείνοι που ελπίζουν το καλύτερο για κάθε τομέα της δικής τους ζωής ή των άλλων.

Είναι αυτοί που περνούν τον περισσότερο από τον επίγειο καιρό τους παλεύοντας σε εικονικές σκακιέρες με αντιπάλους φαντάσματα και μισοτελειωμένα προσωπικά σενάρια.

Είναι όλοι αυτοί που, δυστυχώς μαζί με μένα, γεννήθηκαν με τη στρεβλή εντύπωση ότι μπορούν να ελέγξουν το ποτάμι αυτό που περνάει από τις όχθες της ζωής μας. Αυτό που το όνομα του εναλλάσσεται από Ζωή σε Θάνατο.

Μόνο που δεν ελέγχεται ο Ποταμός, δεν αλλάζει την φορά του.

Τι κι αν λοιπόν παλεύεις με όλες σου τις δυνάμεις να κρατήσεις τα ηνία; Σε τι αποσκοπεί η διακαής ανάγκη σου για όρκους και μεγαλεπήβολα σχέδια;

Λένε πως η μοίρα είναι αδελφή της ματαιότητας και δεσμοφύλακας της απόπειρας. Δυνάστης της αλλαγής και άσπονδη φίλη της τεμπελιάς.

Όμως δεν τους ενοχλεί όλους αυτή η κατάσταση.

Πολλοί λατρεύουν αυτή τη σιγουριά του προκαθορισμένου. Ωστόσο πολλοί τη σιχαίνονται και γονατίζουν κλαίγοντας μπροστά σε αυτόν τον δυνάστη θεό που τους καταράστηκε να ζουν στην μιζέρια.

Μόνο που δεν υπάρχει κανένας βαριεστημένος γέροντας με φόρμουλες βασανισμού κρυμμένες στα συρτάρια του.

Ευτυχώς για όλα τα δεινά και ανώδυνα της ζωής μας ήμαστε οι μόνοι υπεύθυνοι. Δεν έχει άλλωστε βαρεθεί η ανθρωπότητα να μεταθέτει την ευθύνη των πράξεων της από το ένα κακόβουλο και υπέρτατο όν στο άλλο;

Λοιπόν, αν συμφωνείς γλυκιά μου και σου είπε για άλλη μια φορά αλήθειες ο καθρέφτης σου, κουνήσου και πάψε να λιποψυχείς γιατί μπορεί η ουσία σου η φαιά να είναι αθάνατη αλλά εσύ όχι.
Nτένια Kοντογούρη

(Η ΝΤΕΝΙΑ ΕΙΝΑΙ Η "ΑΛΑΦΡΟΙΣΚΙΩΤΗ" ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΗΣ ΟΡΓΟΝΗΣ.
ΖΕΙ ΕΣΧΑΤΩΣ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑ,
ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ "ΠΑΝΤΟΥ")

Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009

«Ο Ξεναγός» του Ζαχαρία Μαυροειδή

«Ο ξεναγός δεν είναι ποτέ μέλος του γκρουπ»


Άρχισαν τα γυρίσματα της νέας ταινίας μεγάλου μήκους «Ο Ξεναγός» του Ζαχαρία Μαυροειδή. Μετά την ολοκλήρωση των εκτός έδρας στην Σέριφο, το κινηματογραφικό συνεργείο έχει μεταφερθεί στην Αθήνα όπου και θα συνεχίζονται τα γυρίσματα μέχρι αρχές Νοεμβρίου.


Σύνοψη ταινίας

Ο Ιάσονας φτάνει από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα για να ξεναγήσει ένα γκρουπ φοιτητών αρχιτεκτονικής. Πρόκειται για το πρώτο βήμα στην φιλόδοξη καριέρα του ως «ξεναγός αρχιτεκτόνων». Οι φοιτητές είναι όλοι ξένοι που ήρθαν στην Ελλάδα με το πρόγραμμα Erasmus. Σύντομα η ξενάγηση αποδεικνύεται μία πρόκληση καθώς ο Ιάσονας προσπαθεί να ικανοποιήσει τις ετερόκλητες επιθυμίες των φοιτητών που περιλαμβάνουν από επίσκεψη στην Μακρόνησο μέχρι ολοήμερους καφέδες κάτω από τον ήλιο. Όταν το γκρουπ θα αλλάξει αιφνιδιαστικά ξενοδοχείο, ο Ιάσονας θα βρεθεί να μένει στο σπίτι της Μυρσίνης, κολλητής του φίλης από τα φοιτητικά χρόνια, η οποία συγκατοικεί με τον φίλο της Άγγελο. Οι δυο τους κάνουν έναν αρχιτεκτονικό διαγωνισμό για την ταυτότητα της Αθήνας. Η συγκατοίκηση με την Μυρσίνη θα φέρει στην επιφάνεια εκκρεμότητες από το παρελθόν, ενώ οι φοιτητές του γκρουπ θα αποτελέσουν τον καταλύτη για να αναζητήσει ο Ιάσονας την προσωπική του ταυτότητα.


«Ο Ξεναγός» είναι μία νεανική κωμωδία για την αρχιτεκτονική και την ταυτότητα. Οι δύο θεματικές λειτουργούν σαν συγκοινωνούντα δοχεία: οι διάλογοι ανάμεσα στους εννιά αρχιτέκτονες της ταινίας περνάνε διαρκώς από την αρχιτεκτονική στις διαπροσωπικές σχέσεις. Τόσο η ξενάγηση όσο και ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός ερμηνεύουν την ταυτότητα της Αθήνας, και κατ’ επέκταση της Ελλάδας. Η εξιδανικευμένη εικόνα της χώρας του αρχαίου πολιτισμού που εκπροσωπεί ο ξεναγός έρχεται διαρκώς σε σύγκρουση με την εικόνα της σύγχρονης Αθήνας που αναγνωρίζουν απενοχοποιημένα τα μέλη του γκρουπ.


Καστ

Ιάσονας - Μιχάλης Οικονόμου

Μυρσίνη - Κατερίνα Μαυρογεώργη

Άγγελος – Νικόλας Πιπεράς

MeganAnn Mari OSullivan (Ηνωμένο Βασίλειο)

Lotte – Katrin Suckfield (Γερμανία)

Olivier – Francois Renault (Γαλλία)

Barbara – Σταυρούλα Κοντοπούλου

John – Michael-John Raftopoulos (Η.Π.Α.)

Ines – Maria Burgos (Ισπανία)


Συντελεστές

Σενάριο και Σκηνοθεσία - Ζαχαρίας Μαυροειδής

Διεύθυνση Φωτογραφίας - Ζωή Μαντά

Ήχος -Νίκος Τριανταφύλλου

Σκηνογραφία - Κατερίνα Ζουράρη

Ενδυματολόγος -Έφη Μουτσιάνα

Μοντάζ - Ιωάννα Πογιατζή

Πρωτότυπη Μουσική - Μάρθα Μαυροειδή

Παραγωγή - WESAW Productions-Ζαχαρίας Μαυροειδής


Επικοινωνία

Ευδοκία Καλαμίτση (βοηθός σκηνοθέτης) : 6978006872

Facebook group: THE GUIDE / Ο ΞΕΝΑΓΟΣ http://www.facebook.com/groups.php?ref=sb#/group.php?gid=179100058288

Email: theguide.movie@gmail.com


Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009

Ελένη Τσώνη - Διαχωριστική γραμμή

Διαχωριστική γραμμή?...

?...

Αισθάνομαι ότι οφείλω, αν μη τι άλλο να είμαι ειλικρινής, αρχικά με τον εαυτό μου
και κατ’ επέκταση με εσάς που ηθελημένα ή άθελά σας, αυτή τη στιγμή βρίσκεστε «αντιμέτωποι» με τα «υπαρξιακά» μου. Οφείλω...

Δε γνωρίζω πως αυτή η «ιστορία» απέκτησε το συγκεκριμένο τίτλο...
Ίσως ακόμη και εγώ η ίδια να αντιληφθώ τον πραγματικό λόγο μετά από καιρό.

Κάποιες όμως υποθέσεις, ελπίζω όχι «ανυπόστατες», είμαι σε θέση να κάνω
και που από καρδιάς θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας.

Διαχωριστική γραμμή, λοιπόν. Σε τι? Πως? Για ποιο λόγο?

Μήπως σε δύο διαφορετικές πραγματικότητες ή «πραγματικότητες»? σε μια ας το πούμε
στην καθομιλουμένη, «φάση» εν εξελίξει και στην παρατήρηση αυτής?
Έτσι κι αλλιώς, άπαντα είναι απόλυτα συμβολικά.

Διότι ναι μεν κυριαρχεί το ανθρωποκεντρικό στοιχείο αλλά στην προκειμένη, σίγουρα δεν πρόκειται περί αυτού. Οι ανθρώπινες φιγούρες που πρωταγωνιστούν, έχουν συμβολικό χαρακτήρα...

Άλλοτε παίζουν το ρόλο της ψυχής και του συναισθήματος και άλλοτε της λογικής ή ακόμη αν θέλετε, της λογικής του συναισθήματος...

«Παιδεύουν» και «παιδεύονται» μέσα από ατέρμονες «συζητήσεις»...
Όχι όμως για να καταλήξουν κάπου. Όχι δεν το νομίζω.
Κάνουν το αναπόφευκτο ταξίδι και το παιχνίδι της ψυχής και του μυαλού,
αναζητώντας την ύπαρξη ορίων... Ή την ανυπαρξία αυτών;...

Όλα αυτά, βέβαια, σε απόλυτη αντίθεση εικόνας και γραπτού λόγου, ο οποίος λειτουργεί μάλλον συμπληρωματικά και περιγραφικά.

Κίτρινο!... μέσα στο ασπρόμαυρο.
Κίτρινο... για μένα το χρώμα των παιδιών αλλά και της έντασης.
Κυρίως της συναισθηματικής φόρτισης...

Όσο για το μόνιμο παρατηρητή που στέκεται πάντα στο κάτω μέρος των καταστάσεων ακίνητος, σταθερός, μέτοχος - αμέτοχος..., δεν έχω να πω και πολλά.
Το όνομά του είναι Ελένη Τσώνη.

Φιλικά,
η δράστις?...