
Βιβλιοκριτική. ΕΞΩΣΤΗΣ 10 Σεπτεμβρίου 2009. Τεύχος 500+359.
Αναστάσιος Τσιούµας
Στοµφώδη φληναφήµατα και ποµφόλυγες αρνησικυρίας
εκδόσεις "Εντροπία», σελ. 80
Αν και αµφότεροι θεσσαλονικείς, ανταµώσαµε στην Ξάνθη. Ήταν πέρυσι το Χειµώνα, τότε που ο Τάσος Τσιούµας ανέγνωσε ένα ποίημά του - κι έκανε κάποιους να στριφογυρίζουν αμήχανα - σε εγκαίνια έκθεσης ενός άλλου µέλους της "Οργόνης", του γλύπτη Αντώνη Κουτσούµπα.
Τότε πληροφορήθηκα την ύπαρξη της "Οργόνης", μιας ομάδας που "δε γουστάρει το φορμαλισμό, τον μικροαστισμό και την ανειλικρίνεια".
Και τότε ήρθα σ' επαφή µε την αντισυμβατική, ρηξικέλευθη ποίηση ενός ακόμα ... Μπουκόφσκι, ενός ποιητή που µε στίχους - τσιτάτα καταφέρνει καίρια χτυπήματα στα πλαδαρά στομάχια του εφησυχασμού:
"Ανησυχώ πολύ για το μέλλον µου, δεν ξέρω τι του επιφυλάσσω", γράφει σε µια από τις πολλές στιγμές αυτοσαρκασμού και συνεχίζει:
"ο αισθησιασμός -αυτό το γλυκό μεθύσι της ψυχής - αποτελεί την υπέρτατη πνευματική λειτουργία".
Οι σκέψεις του Τάσου Τσιούµα είναι διαποτισμένες μέχρι βάθους από ένα μείγμα μηδενισμού, (αυτό) σαρκασμού, γόνιμης άρνησης και παρακίνησης σε γονιµοποιό αντισυμβατική σκέψη (αρχικά) και σε υγιή δράση (στη συνέχεια).
Συνεχίζει αναρωτώμενος:
"Έχετε σκεφτεί ότι οι άνθρωποι δε φωνάζουν για να λύσουν τις διαφωνίες τους, αλλά για να καταδείξουν ότι όντως έχουν διαφωνίες;".
"ο καλύτερος τρόπος να περνάτε την ώρα σας είναι να µην αφήνετε την ώρα σας να περνάει" ...
Θoδωρής Μπακάλης