KΩΔΙΚΟΣ "ΟΡΓΟΝΗ"

"Ήθελα να σκοτώσω έναν μοναχό, γι' αυτό και έγραψα "ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΟΥ".
UMBERTO ECO

Το σύνθημα κάποιου εκδοτικού οίκου -καθ' όλα άξιου βέβαια- είναι το "δημιουργούμε αναγνώστες".
Η ομάδα της Οργόνης φιλοδοξεί -και το κάνει ήδη- να "δημιουργήσει δημιουργούς"΄ σε όποιον τομέα της τέχνης -όπως κι αν ορίζεται η τέχνη- κι αν δραστηριοποιούνται. Ή δραστηριοποιηθούν στο μέλλον.
Επιθυμεί διακαώς να προβάλει το έργο τους σε ένα κοινό που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα γινόταν κοινωνός του.
Η ομάδα της Οργόνης είναι αυθόρμητη, άυλη και άφθαρτη. Δεν προβαίνει σε δημόσιες σχέσεις. Ούτε σε άσκοπες επιτηδεύσεις. Ούτε σε εκπτώσεις του είναι της.
Η "Οργόνη" είναι η αδυσώπητη, η αδίστακτη, η απόλυτη εκδίκηση του καινούριου.

Την ευαγγελιζόμαστε.

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009

ΕΞΩΣΤΗΣ: Στοµφώδη φληναφήµατα και ποµφόλυγες αρνησικυρίας



Βιβλιοκριτική. ΕΞΩΣΤΗΣ 10 Σεπτεμβρίου 2009. Τεύχος 500+359.

Αναστάσιος Τσιούµας

Στοµφώδη φληναφήµατα και ποµφόλυγες αρνησικυρίας

εκδόσεις "Εντροπία», σελ. 80


Αν και αµφότεροι θεσσαλονικείς, ανταµώσαµε στην Ξάνθη. Ήταν πέρυσι το Χειµώνα, τότε που ο Τάσος Τσιούµας ανέγνωσε ένα ποίημά του - κι έκανε κάποιους να στριφογυρίζουν αμήχανα - σε εγκαίνια έκθεσης ενός άλλου µέλους της "Οργόνης", του γλύπτη Αντώνη Κουτσούµπα.

Τότε πληροφορήθηκα την ύπαρξη της "Οργόνης", μιας ομάδας που "δε γουστάρει το φορμαλισμό, τον μικροαστισμό και την ανειλικρίνεια".

Και τότε ήρθα σ' επαφή µε την αντισυμβατική, ρηξικέλευθη ποίηση ενός ακόμα ... Μπουκόφσκι, ενός ποιητή που µε στίχους - τσιτάτα καταφέρνει καίρια χτυπήματα στα πλαδαρά στομάχια του εφησυχασμού:

"Ανησυχώ πολύ για το μέλλον µου, δεν ξέρω τι του επιφυλάσσω", γράφει σε µια από τις πολλές στιγμές αυτοσαρκασμού και συνεχίζει:

"ο αισθησιασμός -αυτό το γλυκό μεθύσι της ψυχής - αποτελεί την υπέρτατη πνευματική λειτουργία".

Οι σκέψεις του Τάσου Τσιούµα είναι διαποτισμένες μέχρι βάθους από ένα μείγμα μηδενισμού, (αυτό) σαρκασμού, γόνιμης άρνησης και παρακίνησης σε γονιµοποιό αντισυμβατική σκέψη (αρχικά) και σε υγιή δράση (στη συνέχεια).

Ετοιμόλογος αλλά κι ετυµολόγος, οπλισμένος µε όλα όσα μπορούν να φέρουν αναστάτωση στους χώρους της υποκρισίας, ο ποιητής ουρλιάζει άηχα πίσω από τα γραφόμενά του "θέλουμε τον κόσμο και τον θέλουμε τώρα", όπως ακριβώς έκανε ο Τζιµ Μόρισον πριν από τέσσερις δεκαετίες.
"Τα ποιο καθοριστικά λάθη της ανθρωπότητας: n άκριτη θέσπιση ορίων και n εν συνεχεία βίαιη υπέρβασή τους", γράφει.

Συνεχίζει αναρωτώμενος:

"Έχετε σκεφτεί ότι οι άνθρωποι δε φωνάζουν για να λύσουν τις διαφωνίες τους, αλλά για να καταδείξουν ότι όντως έχουν διαφωνίες;".

Και καταλήγει:


"ο καλύτερος τρόπος να περνάτε την ώρα σας είναι να µην αφήνετε την ώρα σας να περνάει" ...
Αναζητείστε τον.

Θoδωρής Μπακάλης

Δεν υπάρχουν σχόλια: