...για την Αγάπη

Το χέρι μου τρέμει ρυθμικά πάνω στη κοιλιά μου.
Ένα βιολί κι ένα ποτάμι έκρυψα βαθιά μεσ' στη φωλιά μου.
Επουράνιους ατμούς κρυστάλλωσα
και σπερματικές φύσεις τσαλάκωσα
για την Αγάπη.
Τα λόγια μου γλυστράνε κυκλικά πάνω στη καρδιά μου.
Μια ανάσα κι η επιμονή σμίλεψαν απο λύκους τα παιδιά μου.
Χίλιους ναούς κατάπιαμε
και με τη χλωμάδα τα 'παμε
για την Αγάπη.
Γλυκέ μου ανόητε λυτρωτή της Λήθης
ποιά τρομπέτα κάλπικη σου 'πε πως με πείθεις;
Ποιά ανάμνηση γλυκιά και αιμοβόρα
θύμιζε μανδύα και αστερισμούς στης ψυχής τη μπόρα;
Γλυκέ μου ποιητή, πειρατη της Μοίρας
γιε της λησμονιάς και της ξεκούρδιστης της λύρας.
ποιά σιγουριά σε έπλασε και σε άφησε να πίνεις;
Ποιά καταραμένα αγγίγματα σε δίδαξε να δίνεις ...
...για την Αγάπη;

 

Ντένια Κοντογούρη