Το σενάριο του 2 (ΔΥΟ)

Άντρας	Γυναίκα
Θέλω να σου μιλήσω απόψε. Να κοιτάξω μέσα στα μάτια σου.	Τι θα μου πεις;
Για τη ζωή σου.	Μ΄ αρέσει.
Κι εμένα, αν και όλοι λένε ότι είναι μικρή.	Μπορεί. Εξαρτάται πόσο έντονα ζεις…
Ναι, αλλά πάλι είναι μικρή.	Τη μεγαλώνεις μόνο αν τη χαίρεσαι.
Είμαστε, λένε, μόνοι στο σύμπαν…	Δε νομίζω, μάλλον έχουμε πολλούς φίλους.
Έτσι λες; Γιατί;	Έχω μια αίσθηση. Κι αυτό με κάνει να ησυχάζω.
Έχεις εφιάλτες τις νύχτες;	Όχι, μόνο όμορφα όνειρα…
Ανήκω στη γενιά των βομβαρδισμένων.	Τι εννοείς;
Από την τηλεόραση, τον ξεφτιλισμό των ανθρώπων, την άγνοια….	Είμαι εδώ κι αφήνομαι να μ΄ ενημερώσουν τα ένστικτά μου.
Τι είδους; Ζωώδη;	Ναι και ερωτικά και άλλα….
Αυτά που σε σταματούν από την αμαρτία;	Δεν πιστέυω σε κανέναν θεό άρα δεν κάνω καμία αμαρτία…
Και ο σεβασμός;	Σέβομαι μόνο τον ευατό μου. Τον προσέχω,τον περιποιούμαι, τον εξασκώ.
Κι όλοι οι άλλοι να πάνε στο διάβολο έτσι; Μόνο για σένα τα κάνεις όλα.	Ναι, για να έχω καθαρή συνείδηση. Έτσι χτίζω και το κάστρο μου.
Έχει και άγρια θηρία μέσα;	Έχει στα τείχη του ιδέες καρφωμένες σαν τα βέλη που ρίχνουν όσοι θέλουν να με πολιορκήσουν.
Όπως εγώ τώρα…	Ναι. Αλήθεια, σου αρέσω;
Μου δίνεις αρώματα από άλλες εποχές, που μου τρυπάνε το μυαλό.	Μήπως είπες όμορφα το ότι χρειάζεσαι σεξ;
Ίσως, αλλά όχι μόνο. Θέλω να κοιτάξω μέσα στο βλέμμα σου...	Για να δεις αυτό που βλέπω ή για να κλάψεις;
Δεν ξέρω αν μπορώ να είμαι τόσο ευαίσθητος.	Μπορείς αλλά δεν το ξέρεις. Όλοι είμαστε Κουβαλητές Ψυχών…
Η δική μου βρίσκεται σε λήθαργο. Θέλω να την ξυπνήσεις.	Δώσε μου τροφή. Πες το μου γλυκά…
Αν το άπειρο είναι θάλασσα θα ήθελα να βουτήξω μέσα του μαζί σου…	Τέλειο! Κι αν είναι βουνό;
Να το ανέβω μαζί σου.	Όλοι αυτό περίμεναν ότι θα πεις…
Ναι αλλά στο δικό μου βουνό δεν υπάρχουν σύνορα...	Αδύνατον...
Αν έρθεις μαζί μου πάντως θα σου δείξω κι άλλα…	Από τον εαυτό σου;
Ναι. Θα σου ανοίξω τα φτερά μου και ίσως και τα δικά σου.	Τα δικά μου είναι φτιαγμένα από κερί.
Θα μπορούσα να κλάψω μπροστά σου…	Θα σ΄ αγαπούσα αν το έκανες.
Νομίζεις ότι οι άντρες δεν πρέπει να κλαίνε;	Νομίζω ότι οι άνθρωποι είναι σκλαβωμένοι και δε θέλουν να ελευθερωθούν.
Είμαι ελεύθερος.	Είδα το δάκρυ σου. Μπορείς και το αφήνεις όταν θες;
Ναι έχω εξασκηθεί στην ελευθερία. Όταν οι άλλοι χτυπούν με τη γροθιά εγώ φτιάχνω λέξεις.	Κέρδισες ποτέ έτσι;
Εσένα.	Ποια από τις λέξεις σου νομίζεις ότι με κέρδισε;
Η "Αγάπη".	Μα δεν την είπες...
Είναι αυτό που δεν χρειάζεται να το λες αλλά να το δείχνεις...	Αν σ΄ αγαπήσω θα μου μάθεις να εξασκώ και γω την ελευθερία;
Και το δάκρυ σου!	Και τις λέξεις;
Και την ανάσα όταν έρθει η ώρα να πεθάνεις!	Και την έξαψη της λαγνείας όταν αγκαλιαστούμε;
Και την προσπάθεια να μην ξεπουληθούμε!	Και τη δύναμη να μην παριστάνουμε ότι τα ξέρουμε όλα;
Και την ικανότητα να φτιάχνουμε το δικό μας ήλιο που δεν θα λιώσει ποτέ τα κέρινα φτερά σου!	Και θα μου λές παραμύθια να κοιμηθώ όταν φοβάμα;
Και ότι εσύ κι εγώ είμαστε δύο απίθανα μικρές χρυσαλλίδες έτοιμες να αναπαράγουν το σύμπαν…	Και θα μου μάθεις γιατί κρύβονται στο καβούκι τους οι άνθρωποι και σκοτώνουν;
Είναι άτιμο κόκκινο το κόκκινο του αίματος.	Νυχτώνει. Πάρε με από δω…

Σενάριο-Κάμερα-Μοντάζ: freerider